Het ontstaan van KFC Perk

“Voetbal is een sporttak die als eerste gegroeid is uit ons volk, rond onze torens, en onze steden, dorpen en gehuchten, rond onze brouwers en notarissen, pastoors en studenten. Sport is, dankzij en bijna uitsluitend door voetbal, zo snel doorgedrongen in alle lagen van de bevolking”

Deze uitspraak van ex-bondsvoorzitter Louis Wouters toont aan hoe het voetbal diepe wortels heeft in onze samenleving. Dit is ook in ons dorp het geval. We gingen op speurtocht in het verleden van het Perkse voetbal.

Pre Wereldoorlog II: voetbal op de “Rooi”

 Voor de oorlog had Perk reeds een voetbalploeg. Er werd gespeeld op “de Rooi” – een terrein ter beschikking gesteld door de Graaf Gaston de Ribaucourt. De gazon bestond uit weidegrussen maar waarop steeds gespeeld kon worden. Op de Rooi waren er nooit afgelaste matchen, er stond nooit water op het terrein, nooit modder, maar er waren wel veel molshopen.

Er was een kleine vestiaire en het wassen gebeurde rond de waterput met koud water.

Het lokaal was bij Cabuy (Puttemans) op de Vilvoordsesteenweg en het bestuur bestond uit Meester Pastuur, Meester René, Jan Kaales (Patry), vader van Roger en Pol Kaales (Van Steenwinckel) – vader van Lucien.

Perk telde toen 1500 inwoners en veel keuze aan spelers was er niet. Er werd dan ook volk van Vilvoorde aangetrokken: Jakke Kot, de Sprat (Frans Huygens) als keeper, Toine Puuter, Rik en Louis Sannen, Julleke Bienens, één van onze supporters in 1952, Janneke van den Torre (zwart potske) die in 1952 nog met de ploeg mee begonnen is.

Deze ploeg viel door de mobilisatie uiteen aangezien de meeste spelers werden opgeroepen voor de oorlog.

Post Wereldoorlog II: oprichting KFC Perk

 Na de oorlog waren het de hoogdagen in Perk met onze fameuse coureurs: den Di, den Baks, de Quackels, de Puize, Jean Blink (Bohets), enz.

Na die coureurs viel in Perk plots alles stil op sportgebied. Er werd nog geprobeerd een voetbalploeg op te richten, maar een nieuwe ploeg geraakt niet uit de grond.

In maart 1952 werd Lucien Van de Ven, die toen zelf speler in Peutie was en veel contacten had met de jongeren via de scouts en de atletiek, gevraagd om terug wat sport in Perk op gang te krijgen. Er werd een vergadering gepland voor het oprichten van een sportclub in het café bij Jean Bohets (Jean Blink) waar er uiteindelijk besloten werd om een koers in te richten. Bij het op zoek gaan naar fondsen stelde Lucien, die toen postmeester was in Perk, vast dat er een spaarboekje bestond bij de ASLK, maar dat dit geld alleen mocht uitgekeerd worden aan het bestuur van een nieuwe voetbalploeg.

De twee onderwijzers werden erbij gehaald en ze verklaarden zich akkoord te tekenen dat alles serieus zou verlopen. Mon Penninckx (getrouwd met Nelly Bogaerts en speler bij groen-wit Elewijt), Warke Latekes (schoenmaker) en Maurits Faks werden aangeduid om aan burgemeester Graaf Gaston de Ribaucourt toelating te vragen voor het oprichten van de club en om terug over de terreinen van de “Rooi” te mogen beschikken. De burgemeester ging hiermee akkoord.

Gust Cauwenberghs, schrijnwerker,vroeg aan Bonny (zijn vader) om de goalpalen te zagen. Mon Penninckx werd secretaris, Warke de schoenmaker, ondervoorzitter, en René Van Halewyck werd tot eerste voorzitter van FC Perk benoemd.

De Graaf had de uitdrukkelijke wens Perk te laten spelen onder de kleuren blauw en wit en de eerste uitrusting werd aangekocht door Miel Lesage.

Naar aanleiding van de viering van de Graaf als 40 jaar burgemeester werd er door het hele dorp een praalstoet georganiseerd. Deze gelegenheid werd door de nieuwe ploeg gretig gegrepen om loten te verkopen, wat hen genoeg geld bezorgde om te starten. Het nieuws van de nieuwe voetbalploeg werd bekend gemaakt via strooibriefjes met de tekst “de kogel is door de kerk”.

Na zoveel jaren zonder voetbal had Perk terug een voetbalploeg met lokaal bij Jean Bohets, en ook Rie Rombouts (de champetter) verkondigde, met de bel in de hand, het goede nieuws na iedere mis.

De sportmannen waren in de wolken en de werken aan het terrein werden aangevangen.

September 1952: officiële start seizoen 1952-1953 in 3e provinciale

 In september 1952 startte KFC Perk in het voetbalseizoen 1952-1953 in derde provinciale (vierde bestond toen nog niet). Spelers van het eerste uur waren: Janneke van den Torre, Edgard Van Horenbeeck, Mon en de Free, keeper, Raoul Goris, Jean en Cois Coppens, Lucien Van de Ven, Robert Vandervorst en Franske de Raes.

Gezien de onkosten in die tijd beperkt bleven en de spelers gratis speelden, werd er steeds rondgekomen met een minimaal budget waarvan de inkomsten binnengehaald werden via steunkaarten. Slechts 1x werden de spelers vergoed met een briefje van 20 frank: na een gewonnen wedstrijd tegen groen-wit Elewijt, waardoor deze net geen kampioen werden.

Later werd er een supportersclub opgericht waarvan de lidgelden de club ten goede kwamen. Dansavonden en teerfeesten werden regelmatig georganiseerd en van in 1956 was er Huinhovenkermis met mobilisatie van alle spelers en bestuursleden naar Huinhoven. 

De jaren, zestig, zeventig en tachtig

 Doordat er zich meer en meer nieuwe ploegen aansloten bij de KBVB, werd in 1960 de reeks “vierde provinciale” in het leven geroepen. FC Perk verzeilde op de laatste speeldag van het voorafgaand seizoen van de zesde naar de zevende plaats en diende daardoor het volgend seizoen uit te komen in de nieuwe 4e provinciale.

Het was wachten tot het seizoen 1967-1968 vooraleer KFC Perk opnieuw kon promoveren naar derde provinciale. Deze promotie, gehaald via de eindronde, ging gepaard met de ingebruikname van een volledig nieuw voetbalterrein, geschonken door Graaf Daniel de Ribeaucourt.

Dankzij de populaire opgevatte wijkkermissen waarmee FC Perk uitpakte, kon de club ieder jaar een eerste ploeg samenstellen die kon meestrijden met de besten van de reeks.

Na de dood van René Van Helewyck, werd die als voorzitter opgevolgd door Warke Latekes (Janssens), daarna door Michel Hendrickx en met als erevoorzitter burgemeester Fons Heremans. Daarna werd het roer overgenomen door Robert Mattijs en opgevolgd door Adriaan Van der Elst.

In de jaren ’70 was het vooral de supportersclub blauw-wit die de jeugd steunde in haar werking. Begin jaren ’80 kende deze jeugdwerking een nieuwe start met een nieuwe aanpak. Dankzij een gezonde verstandhouding met de plaatselijke lagere school vonden heelwat jongeren de weg naar het Perkse voetbal. Er werd een eerste jeugdbestuur opgericht en in korte tijd was KFC Perk in iedere jeugdreeks vertegenwoordigd met een volwaardige ploeg. Naast een eerste doel om iedere speler een volwaardige kans te geven zijn geliefkoosde sport te kunnen beoefenen in ideale omstandigheden, was het de bedoeling om op termijn zoveel mogelijk eigen spelers de kans te geven op een plaats te bemachtigen in het eerste elftal.

In die periode werden er door de jeugdelftallen verschillende titels veroverd en de zondagreserven wisten in 12 jaar competitie, tien keer de kampioenstitel in hun reeks te bemachtigen.

Van 1990 tot nu

In het begin van de jaren 90 was het zover: er werd door het eerste elftal zelfs een topwedstrijd gewonnen van kandidaat-kampioen Vilvoorde met deelname van 9 juniors. De toekomst leek verzekerd maar transferten van succesvolle jeugdspelers naar ploegen in hogere reeksen en het afhaken van een aantal spelers omwille van studies, bracht KFC Perk enige jaren in een moeilijke situatie met als gevolg een degradatie naar 4e.

In die periode kocht de gemeente de gronden met het voetbalterrein over van de graaf en legde er een mooi complex aan met 3 prachtige terreinen. Na 3 jaar in 4e gestreden te hebben, slaagde Perk erin om in het magische jaar 2000 een 1e maal kampioen te worden in de Perkse geschiedenis dankzij een sterk geheel en een gezonde sfeer. Enige maanden na de kampioenviering kreeg de club af te rekenen met een zwaar verlies, het vroegtijdig overlijden van de voorzitter Adriaan Van der Elst. Adrien was tot in het jaar 2000 twintig jaar voorzitter. Met zijn heengaan verloor Perk niet alleen een voorzitter, doch ook een stukje FC Perk was verdwenen.

Het volgend seizoen mikte onze eerste ploeg, als nieuwkomer in 3e naar een plaats in de eerste acht, maar wat niemand durfde voorop te stellen gebeurde en onze jongens werden voor de tweede maal op rij kampioen en promoveerden voor de eerste keer in de Perkse geschiedenis naar 2e.

Met een bijzondere dank aan Lucien Van de Ven voor de geleverde informatie van de Perkse geschiedenis. Deze tekst werd gepubliceerd in een boekje met het 50-jarig bestaan van de club. (1952 – 2002).